Ik schrijf dit verhaal in de tweede lockdown. U weet wel, lockdown XL. Inclusief een gezellige avondklok. Vrienden en zakenrelaties hoor ik regelmatig mijmeren over ‘laten we zo snel als mogelijk teruggaan naar normaal’. En ja, ook ik droom over… lekker uit eten, terug op het podium staan (of zitten, want ik ben een helse drummer), verjaardagen vieren en naar de kroeg gaan. Ben er nu achter dat ik nog meer sociaal gevoelig ben dan ik al vermoedde.
‘ Terug naar normaal ‘, bleef maar in mijn hoofd spoken. Ik vroeg me af ‘wat betekent normaal?’. Normaal is toch precies de dingen doen zoals je ze altijd hebt gedaan?
Vlak voor de crisis begonnen Michel en ik aan ons nieuwe avontuur. De lancering van thans meest merkwaardige bedrijf: OTB. Ik stapte toen van een veilige, vaste -normale- aanstelling naar de onvoorspelbaarheid van het runnen van een eigen bedrijf. Dat was even wat anders…dan mijn oude normaal.
Mijn gedachte gleden af naar de eerste stappen in mijn ondernemerschap. Het was uitdagend, vernieuwend anders en vooral niet normaal (zeker niet als je samenwerkt met mede-eigenaar Michel).
Het gaf me wel nieuwe energie. En het bracht me op nieuwe paden die ik nog niet eerder had bewandeld. Achteraf….heerlijk die veranderingen. Zo heerlijk dat het vinden van nieuwe uitdagingen, inclusief bijhorende klotsende oksels inmiddels mijn comfort zône heeft bereikt.
De vragen die ik u wil stellen zijn kort en eenvoudig: wilt u echt terug naar normaal? Indien ja, waarom?
Zakelijk: hoeveel bedrijven zitten niet vast in conservatieve strategieën? Ingeslopen methodes, werkend in een (persoonlijke)loop, doen wat je deed en vervolgens hopen en bidden op succes. Termen als ‘never change a winning team’ en ‘het loopt nu lekker’ zijn veel gehoorde kreten om de ingeslopen- en vastgeroeste patronen te verdedigen. Alle reden om terug te gaan naar vroeger. Want het is gekend. En gekend is comfortabel.
Willen we wel echt terug naar normaal? Mijn definitie van zakelijk normaal is gelukkig niet voor iedereen van toepassing, maar toch. Wat vindt u van mijn volgende stellingen?
- Concurreren in een overvolle markt, want we doen wat we altijd al hebben gedaan.
- Jaar na jaar de marge van je product zien dalen. Door te doen wat je doet, en dus niet veel toevoegt, word je sneller op prijs beoordeeld. Resultaat: prijserosie
- Nog maar niet gesproken over het vasthouden van goed personeel. Want, personeel wordt doorgaans niet blij van het gezapige doen.
- Als we blijven doen wat we altijd al hebben gedaan leidt dat alleen tot korte termijn succes.
>> Willen we dit allemaal als de crisis definitief voorbij is?
Het positieve van deze crisis is dat we ons kunnen resetten en dat we daardoor nieuwe (lees: minder normale) keuzes kunnen maken. Terug naar normaal of kiezen voor iets waar we diep binnen uiteindelijk duurzaam blij van worden. Nieuwe wegen bewandelen, en vaak levensgevaarlijk uitglijden.
Weet dat u nu al kunt starten met veranderen (lees: niet normale dingen doen). Nu is er tijd en ruimte om een ommezwaai te maken. Wat mij betreft is de grote verandering begonnen als we beginnen met omdenken.
Hoe kunnen we gaan omdenken? Voor OTB zit omdenken inmiddels in het DNA. De eerste stap naar verandering is eenvoudig te noemen “omdenken”. Stel jezelf de vraag ‘Hoe kun je blijvende waarde toevoegen aan klanten?
Bekijk het niet vanuit eigen overtuiging maar door de ogen van de klant. Alleen dan denk je niet in eigengewin, maar puur voor het gewin van de klant.
Ik heb mijn ouderwetse gedachte jaren geleden omgezet naar de gedachte nu, namelijk altijd beredeneren vanuit de klant. Wat een openbaring is dat. Het geeft je, naast een chronisch blije klant, ook wervelende energie. Uit mijn ervaringen weet ik dat deze gedachte alleen al een lach op het gezicht van alle betrokkenen gaat toveren. Klanten worden blij bij het gevoel van oprechte- en intense interesse in….de klant
Laten we nog één keer stil staan bij de vraag. ‘Willen we echt terug naar normaal’?
Doe effe normaal zeg…
