Middels pittige provocatieve OTB marathon trainingen de helse pijn ervaren van wat uiteindelijk de meest waardevolle ervaring gaat worden. Bijkomend voordeel: u bereikt automatisch het hoogste niveau consultative selling 7.0.

.

Klinkt niet als een ‘hier gaan we ons direct voor inschrijven’   -pitch. Helse pijn. Pittig provocatief. En dat mogelijk in een marathon setting. In kader van ‘blij worden’…hier worden we niet blij van.

OTB beschreef eerder dat de weg naar een chronisch blije organisatie gepaard kan gaan met het afleggen van een niet blije weg. Klinkt tegenstrijdig. Je doel is ‘een chronisch blije organisatie’. Om dat te bereiken dient een niet blije weg afgelegd te worden.

En toch is het een logische gedachte. Om van het kwadrant bewust onbekwaam  naar het kwadrant onbewust bekwaam te schuiven, is er, naast een effectieve schuifstrategie, de noodzaak de uitvoering van zo’n strategie, te blijven herhalen. Te herhalen, en nog eens te herhalen. Om vervolgens….te herhalen. En niet te vergeten, te herhalen.

OTB gelooft dus in een meer nadrukkelijke vorm van herhalen. Een voorbeeld. Indien cursist aangeeft te willen stoppen met trainen/herhalen, want ‘we beginnen moe te worden’, dan is dit voor OTB het teken dat ‘we’ net opgewarmd zijn. Ervaring leert dat dat hét moment is door te zetten en door te schakelen. Dit moment niet benutten voor verdere stuwing van het leerproces is dan erg onverstandig.

Ervaring leert ook dat, door door-te-blijven trainen-  en te herhalen, ook indien lichaam en geest aangeeft te willen stoppen, cursist onbedoeld en ongewild getrakteerd wordt op een nieuwe modus. De overlevingsmodus.

In deze modus valt vaak het    -met zorg opgebouwde-   masker van cursist af. De presence van cursist verandert zichtbaar. Door opeens in het nu te zitten, veroorzaakt door de intensiteit en duur van de oefening, ontvouwt cursist zich.

Met andere woorden: er is ruimte ontstaan voor authentiek gedrag. Let wel: dat kan gerust boosheid, tegengedrag of zelfs weglopen zijn. OTB omhelst ook dit gedrag, want het is oprecht. Er is geen andere weg naar excellent performen cq veranderen dan de weg waar de intense pijn in vertegenwoordigd is. Althans, dat vindt OTB.

.

“…Er is geen andere weg naar excellent performen dan de weg waar de intense pijn in vertegenwoordigd is…”

.

Niet iedereen kan OTBs gedachtegoed aangaande excellent performen waarderen. En dat hoeft ook niet. Het gaat de heren niet om het ‘pijnigen’ van cursisten. Het gaat de heren wel om elke functionaris te begeleiden naar zijn of haar hoogste niveau. Zo’n transitie, zo’n verandering vindt niet voldoende plaats zonder de tijdsduur van zo’n transitie en de onvermoeibare wil door te gaan, ook indien de geest zo ontzettend graag wil stoppen met de (gepercipieerde) helse pijn.

OTB wil niet uit te leggen dat elke (sub) topartiest, elke (sub)topsportman, elke (sub)topspecialist zijn of haar niveau behaalt heeft zonder de duur en de pijn van de afgelegde weg.

Door telkens te herhalen, door niet te stoppen met oefenen, ook al ontstaan virtuele bloedblaren, schuift de performance telkens op. Tot het niveau van onbewust bekwaam, eindigend op het aller-allerhoogste niveau.